15 Ekim 2010 Cuma

İçimdeki karmaşa...

Burası benim bloğum olduğuna göre içimden geçenleri yazmakta da özgürüm sanırım. Zaten hepi topu 4 tane takipçim var ki biri ben olabilirim , herşeyi yazabilirim. Çünkü birkaç gündür beni içten içe kemiren birşeyden bahsetmek istiyorum.
Evet herşey çok güzel gidiyordu, çok mutluydum, havalar güzeldi. Ama havaların bozmasıyla sanki yavaş yavaş bende de birşeyler değişti. Tüm suçu havalara attığıma bakmayın yüklenecek birşey belki bir suçlu arıyorum. Evet havalar iyi bir bahane olabilir. Ama asıl sebebini içten içe bilirken, kendime bile bunu nasıl inandıracağımı bilmiyorum. Öyle bir yapımız var ki(kızlar olarak) belki de benim var, bir söz verdiğimde onu tutmak için elimden gelenin fazlasını yaparım. Karşımdakinden de bu kadar olmasa da buna yakın çaba beklerim. Tamam çaba olmasa bile az biraz dürüstlük beklerim bulamayınca deliye dönerim. Sevmek sevmemek meselesi değil. Nefret ettiğim kişi bile olsa yalan söylemesin canımı yesin. İçim o kadar karmakarışık ki bunu yazıma da yansıtıyorum eminim. Ama bir dakika düşündüğümle ikinci dakika birbirini tutmuyor. Tek bildiğim içimde bir kızgınlık var ama kime bilmiyorum. Eğer adını aklımdan geçirirken birinin farkında olmadan kaşlarım çatılıyorsa ona kızgınım diye düşünüyorum ama bir yandan da buna gerek görmüyorum. Belki asıl kızgınlığım kendimedir bilmiyorum.
Benim en kolay canımı yakabilecek şey ben birisi için üzülürken onun başka biri için üzülmesi ve bunu açık bir şekilde görmem , aynı zamanda hissetmem çok acı. Hayatım boyunca beni en çok üzen şey bu olmuştur. Ama bahsettiğim gerçek sevgi, geçici olanları hiçbir zaman kıskanmadım imrenmedim.
Biranda burada kesmem gerektiğini düşündüm daha yazdıkça yazarım ama şu durumda bile dengesizlik yaparak içimden o kadar çok yazmak geçerken biranda hepsini söndürebiliyorum.
Bu laflarım gerçek sahibini biliyor. Belki hiçbir zaman göremeyecek ama olsun birgün anlayacak!

2 yorum:

  1. Keşke yazmaya devem etseydin içinde kalanları. Hoş, ben biliyorum ama yazmak; sana, birine anlatmaktan ve birileriyle derteleşmekten daha iyi gelecektir eminim. Düşünmedikleri dile getirmek, konuşulmayanları yazmak rahatlatır. Ha çözüm müdür? Hayır! Yine de birgün tekrar yazamaya başlarsan, devamının gelmesine izin ver. Düşüncelerini karşında görünce, muhasebesini daha net yapabileceksin.

    Sevgiyle kal.

    YanıtlaSil
  2. Yazmak iyi gelse de biryerden sonra kesmemin nedeni o konu üzerinde çok yoğunlaştığım zaman kafamı dağıtmam zor oluyor.O yüzden kesmem gerektiğini düşündüğüm yerde kesiyorum ki kafam daha kolay dağılsın :)

    YanıtlaSil